Zoals mijn lieve, dierbare, wijze ervaringsdeskundige vriend en vriendinnen zeggen. ‘Leef stap bij stap, dag bij dag, uur bij uur. Niet verder denken anders word je gek. De chemo gaat je beter maken.’ Ik word beter van de chemo! Na de spanning van de afgelopen weken is er een plan waardoor mijn brein zich weer kan focussen op die stappen. Nou ja, voor zover mogelijk met de 100 mg prednison in de ochtend (poging om nu al de celgroei te stoppen en evt al cellen af te breken 🤞). Heb nooit drugs gebruikt maar kan me er nu wat bij voorstellen. Gelukkig ben ik dankzij m’n hersenschudding volleerd zenmaster, anders was ik door het dak gestuiterd. En daarna weer ingestort van de downside. Lichamelijk voel ik me ziekig door de ziekte en high en low door de medicijnen, mijn arm beweegt nog lastig van de operatie (de lymfklier voor het onderzoek) maar gaat steeds beter. Emotioneel kan ik mezelf nauwelijks bijhouden. Van een soort ontkenning dat dit over mij gaat naar angst, naar opluchting dat het niet nog erger is, naar het vastgrijpen van het plan. Ik voel me gek genoeg ook sterk. Geen enkele moeite met het maken van keuzes en het uitspreken van gedachten en behoeftes. Dat is dan de eerste prettige bijwerking van deze toestand. Ondertussen probeer ik nog naar Stefan en de kinderen te kijken. En ik probeer me te ankeren in het vertrouwen. Stap voor stap blijkt echt cruciaal. Mijn grote stap van vandaag was het meest belangrijke detail in het nu. Mijn krullen zijn in 30 staartjes in een zakje richting een atelier in Amsterdam waar ze aan een fijne (geen gekriebel!) haarband worden gezet. Dat in combinatie met doekje/ mutsje en ik kan straks als ik wil als m’n oude ik de deur uit. Supertip! Van de strenge mensen van het atelier moest m’n haar kortkort, dat geeft het beste haarstuk. Dit is de nieuwe Joyce voor nu. Gezin en ik moeten nogal wennen. Kinderen meer dan ik. Ik vind het vooral wat fris om m’n hoofd. We zien het maar als een nuttige tussenstap tussen het heden en kaal. Nu weer poging tot de zenmodus en loslaten 🧘♀️. Alle energie op morgen wanneer de helende chemo zijn werk gaat doen. We zijn ondertussen echt blij dat we zo verwend worden door alle aandacht, attenties en lekker eten! (Jullie zijn sterke bondgenoten in de race tegen het afvallen!) van alle lieve mensen om ons heen. Ik wentel me erin. Het geeft kracht. Net als de hele doos mutsjes die ik per post kreeg! Super fijn en lief en ook nog eens duurzaam! En passant zetten wij lotgenoten de kanker/chemomerchandisemaffia ook even mooi buitenspel. Google maar eens hoofddoek/ mutsje en daarna hoofddoek / muts chemo, prijsverschil is zo 300%. Ben trots op onze dappere lieve kinderen. Zij mogen en moeten gewoon door met school enz. Terwijl stefan en ik dit heel erg samen thuis beleven. Het is ook goed voor ze natuurlijk dat maar ook veel en hard. En ze zijn zo lief voor ons en voor elkaar, onpuberig lief. We knuffelen ons erdoorheen. Voor nu. Dit was nu. Als ik energie heb komt er binnenkort wel weer een update. Heel veel liefs❤️
